Parenzana - Zdjęcia użytkowników

Ruiny budynków pomiędzy polami soli po słoweńskiej stronie granicy.

Dolina rzeki Mirny poniżej.

Fragment wzdłuż winnicy

Krótki postój w mieście poza oficjalnym szlakiem. Jak najwięcej takich dróg rowerowych życzyłbym nam wszystkim w Polsce :)

Wenecka wieża w Piranie majaczy gdzieś na horyzoncie.

Słowenia raczej nie słynie z pięknych plaż, sporo wybrzeża jest wybetonowane, ale w upał to człowiek nie marzy o niczym innym niż o zejściu po tej drabince wprost do Adriatyku.

Tutaj w tradycyjny sposób pozyskuje się sól z wody morskiej. W tle - widoczny łagodny podjazd i pierwsze kilometry Parenzany po chorwackiej stronie.

Lokomotywa U-37, niegdyś ciągnąca wagony Parenzaną. Do zobaczenia przed dworcem w Koprze, praktycznie tuż przy trasie.

W przeciwieństwie od części włosko-słoweńskiej, Parenzana w Chorwacji to w zdecydowanej mierze droga szutrowa.

Finisz w Poreču (wł. Parenzo) - stąd dawniej nazwa kolejki wąskotorowej i obecnie szlaku rowerowego.

Tuż po przekroczeniu drogi szybkiego ruchu po raz pierwszy.

Kontenerowiec wpływający do jedynego portu w Słowenii, w Koprze.

Brak typowej plaży, ludzie wchodzą do wody prosto z trawki.

Groznjan - miasteczko, w którym dla większości mieszkańców język włoski jest językiem ojczystym. (szlak na drugim planie).

Pomnik trufla

Parenzana nie jest jednak szlakiem w 100% puszczonym wyłącznie w śladzie dawnej kolei, a więc odseparowana od ruchu drogowego. W terenie zabudowanym zdarzają się i takie sytuacje, że droga prowadzi przez... parking na tyłach zabudowań przemysłowych.

Ale potem sytuacja znowu się normuje. Dozwolony wyłącznie ruch rowerowy.

A teraz tędy prowadzi wygodna ścieżka rowerowa

I kolejny wiadukt

Ta rzeczka po prawej to kość niezgody pomiędzy Chorwatami, a Słoweńcami. Sami zerknijcie na mapę - widzicie, jak na jej przedłużeniu na Adriatyku dziwnie rozjeżdża się granica?

Parenzana nie jest jednak szlakiem w 100% puszczonym wyłącznie w śladzie dawnej kolei, a więc odseparowana od ruchu drogowego. W terenie zabudowanym zdarzają się i takie sytuacje, że droga prowadzi przez... parking na tyłach zabudowań przemysłowych.

Tutaj rowerzysta nie ma żadnej wymówki, żeby jechać ulicą zamiast DDR ;)

I już widać Chorwację po drugiej stronie wody.

Jeden z nielicznych fragmentów na trasie, gdzie przez moment krajobrazy jakby wyjęte prosto z Polski.

Region słoweńskiego wybrzeża jest w dużej mierze dwujęzyczny, podobnie jak część chorwackiej Istrii, gdzie urzędowym jest również język włoski.

W czasie upałów nie tylko rowerzyści szukają ochłody w tunelach.

Historyczne miasteczko Buje znajduje się poza szlakiem - wszak kolej sprzed ponad 100 lat nie dałaby rady wjechać na taką stomiznę ;)

Nawet w obszarze silnie zurbanizowanym, w sąsiedztwie autostrady, szlak wiedzie spokojnymi drogami.

Licznik na końcu tunelu.

Właściwy rower na właściwym miejscu. Dawna stacja kolejowa Triban (po włosku: Tribano).

TPC 45 - stuletni kamień milowy na trasie dawnej kolejki wąskotorowej. TPC = Trieste-Parenzo-Canfanaro

VINA KOPER

W czasie upałów nie tylko rowerzyści szukają ochłody w tunelach.

Wszystkie podjazdy na trasie są łagodne, nie przekraczają ~5% z prostej przyczyny - lokomotywy z poprzedniego wieku musiały być w stanie pod nie podjechać z całym składem.

W sezonie jest pewien problem - taki sam jak choćby na promenadzie w Sopocie. Mnóstwo pieszych.

Ciekawostka. Jeszcze kilka lat temu w tym miejscu była zwykła droga

Autoportrecik

W niektórych miejscach szlak biegnie równolegle do asfaltu.

Właściwie przez całą drogę co rusz gdzieś na horyzoncie pojawia się sylwetka Vojaka (1401 m n.p.m.m) z charakterystyczną białą kulą na szczycie - najwyższy punkt na Istrii.

Jeden z kilku-kilkunastu tuneli na trasie.

Jeden z kilku wiaduktów, po których kiedyś sunął pociąg.

Ciekawostka - kilkaset metrów od startu Parenzany znajduje się palarnia kawy, znanej marki Illy.

Do pierwszego kilometra Parenzany da się dojechać również z centrum miasta, ale polecam zrobić to skoro świt, gdy ruch uliczny jest niewielki.

Odcinek włoski Parenzany jest króciutki i ograniczony do absolutnego minimum. Zrezygnowano z poprowadzenia szlaku zgodnie z jego początkiem historycznym od stacji kolejowej w Trieście, w zamian zdecydowano się go rozpocząć dopiero na rogatkach miasta. Jedziemy wzdłuż kanału, następnie za krzyżówką między domkami jednorodzinnymi, lekko pod górkę przez lasek i w zasadzie już witamy się ze Słowenią.

Start oficjalnego szlaku jest dość skromny.

Pierwsze bliskie spotkanie z Motovun, po zjeździe do dna doliny w Livade.

Motovun widziany z Parenzany.

Słowenia nie kojarzy nam się z typowo śródziemnomorskimi krajobrazami. A jednak ;) W tle widać cypelek z wieżą - to Piran. Parenzana tam jednak nas nie zaprowadzi.

Widok z trasy na ominięte szerokim łukiem historyczne centrum Izoli. W tle - Triest i włoskie wybrzeże, a na ostatnim planie jedno z piewszych pasm Dynarydów, ciągnących się przez cały Półwysep Bałkański, wzdłuż Adriatyku, aż po północną Albanię.

Tuż za włosko-słoweńskim znakiem granicznym.

Na odcinku słoweńskim, zanim wjedziemy do pierwszego miasta na trasie, ścieżka wiedzie wydzieloną drogą rowerową wzdłuż winiarni.

Na odcinku słoweńskim, zanim wjedziemy do pierwszego miasta na trasie, ścieżka wiedzie wydzieloną drogą rowerową wzdłuż winiarni.

3 państwa na raz: pierwszy plan w Chorwacji, drugi plan to Słowenia, a na horyzoncie majaczą włoskie Alpy.

Oprtalj. Miasteczko znajduje się powyżej samej Parenazny, która wiedzie nieco poniżej, trawersując zbocza widoczne na zdjęciu w prawym górnym rogu.

Motovun wyraźnie góruje nad doliną rzeki Mirny, widoczną po lewej stronie.

Motovun to najbardziej znane ze wszystkich istryjskich miasteczek zbudowanych na szczycie wzniesienia.

Budynek dawnej stacji kolejowej, obecnie - dom mieszkalny.

Port w Trieście. Oficjalny szlak zaczyna się jednak na rogatkach miasta. Jeśli masz zamiar ruszyć latem, sugeruję zacząć wycieczkę możliwie wcześnie rano, żeby choć trochę uciec przed upałem.

Turystów na dzień dobry wida się zdjęciem... wykolejonego 115 lat temu pociągu ;)

Turystów na dzień dobry wida się zdjęciem... wykolejonego 115 lat temu pociągu ;)

Nawigacja ładnie wykrywa początek Ciclopedonale Parenzana.

Takie oto aubusy z przyczepką rowerową jeżdżą (jeździły?) za darmo, dowożąc turystów z jednego końca trasy na drugi.

Takie oto aubusy z przyczepką rowerową jeżdżą (jeździły?) za darmo, dowożąc turystów z jednego końca trasy na drugi.