Po polskiej stronie trasa jest zrobiona w standardzie, który wszyscy chcielibyśmy oglądać częściej. Dobra nawierzchnia, barierki drewniane, czyste wiaty a przy nich stojaki rowerowe obite gumą..
Niestety przejazd polskim odcinkiem trwa na tyle krótką "chwilę", że ja miałem ochotę po przejechaniu całej pętli przejechać go jeszcze raz...
Trzeba jednak pamiętać, że po czeskiej stronie nie ma żadnej nowej trasy. Szlak jest wytyczony istniejącymi drogami lokalnymi. Faktem jest, że czuliśmy się na nich w miarę bezpiecznie, ale być może to też kwestia tego, że jechaliśmy w czasie weekendu i ruch był naprawdę niewielki - nawet w samej Ostravie.
Każdego dnia wyszło nieco ponad 60 km - to odpowiednia odległość nawet dla osób, które po raz pierwszy od wielu miesięcy wyciągnęły rower z garażu.
Po drodze nie ma wielu atrakcji. Karvina to w weekendy miasteczko bardzo ospałe. Wjeżdżając tam śmialiśmy się nawet, że "chyba dali im znać, że jedziemy, bo wszyscy uciekli". Było chłodno, ale słonecznie. Tego samego dnia - po polskiej stronie granicy - na rynku w Wodzisławiu Śląskim było sporo osób (spacerujących, siedzących na ławeczkach itd). Po stronie czeskiej - zupełna cisza. Według miejscowych to zupełnie normalne.
W związku z tym trzeba też pamiętać, że nie wszystkie knajpki muszą być otwarte.
Podsumowując. Żelazny Szlak Rowerowy to bardzo ciekawa propozycja dla wszystkich, nawet mało wprawionych rowerzystów. W większości jest płaski. Poprowadzony dobrej jakości nawierzchnią, po polskiej stronie jako odseparowana od ruchu droga dla rowerów.
My zaczynaliśmy i kończyliśmy w Wodzisławiu Śląskim, gdzie dojeżdżają pociągi z Warszawy, Gdyni, Katowic.. a także Wiednia i Pragi
